Anne Faber

Lieve Anne,

Hollandsche Rading, vrijdag 29 september 2017,
18.15 uur,
Jij het bos in,
Ik er uit,
Maar nooit als ik had geweten wat er daarna zou gebeuren,
Voor altijd een schuldgevoel, want ik kon je niet helpen,
Voor altijd angst, voor de ogen van een monster,
Voor altijd verdriet, om wat hij jou heeft aangedaan,
Ik wist van het monster,
Maar pas een dag later van jou,
Verkeerde plek,
Verkeerde tijd,
Elke dag en elke nacht denk ik aan jou,
Voor altijd verbonden,

RIP lieve, dappere Anne.

Fietser Hollandsche Rading. 

Vandaag de dag denk ik nog vaak aan dit verschrikkelijke nieuws.
Mijn hart huilt.
Nog steeds wil ik veel kracht, steun en liefde overbrengen naar alle naasten. ♡ 

Lieve Anne, we denken veel aan jou en jouw familie. Jullie hebben verschrikkelijke dingen mee moeten maken. Voor je familie en vrienden en dierbaren nog steeds veel sterkte toegewenst❣ 

Nog altijd in gedachten 

Lieve Anne, er wordt nog steeds aan je gedacht, je bent niet vergeten, ook al ken ik je niet. Jouw laatste momenten waren vreselijk en ik hoop dat je je rust gevonden hebt ook al ben je veel te vroeg uit het leven gerukt. Ik vind het heel erg wat er gebeurd is en ik wens de nabestaanden heel veel kracht toe om dit verlies te kunnen dragen. Veel liefs 

Lieve mensen,

Jullie lieve dochter Anne word nooit vergeten!!
Maar voor jullie een leven met veel verdriet om het grote gemis van Anne.

Heel veel kracht en sterkte!
Warme groet een verdrietige moeder 

lieve familie Faber.
tot mijn ontsteltenis nam ik op 12 mei j.l. via het late NPO 1 journaal kennis van het feit dat een advocaat generaal bij de
Hoge Raad strafvermindering heeft gevraagd voor de moordenaar en slager van jullie lieve dochter Anne. de stoppen sloegen bij mij door. iemand stelde me gerust met de mededeling dat hij geen poot had om op te staan omdat alleen zijn schouder uit de kom was. Nou, vergeet het maar want gister 23 juni werd gemeld dat hij 4 maanden korting krijgt. Peanuts, zou je zeggen maar het gaat om het feit dat men het gehonoreerd heeft. ik heb er geen woorden voor en vind het verschrikkelijk dat de rechtstaat, die geen emotie kent, op deze wijze over jullie ziel heen walst. ik wens u heel veel sterkte bij het opvangen van zoveel onrecht onder de naamrecht en "zo werkt de rechtstaat nu eenmaal ".
tot troost van Anne heb ik een lieve beer gekocht, die bij mi in mijn appartement op de bank zit. als ik langs de bank loop geef ik haar een aai over haar bol en als ik ga slapen krijgt ze een nachtzoen opdat ze een rustige nacht heeft,
heel veel liefs van Jaap Visser, oud huisarts, 81 jaar. 

THIS IS A MESSAGE 

Zomaar uit het leven gerukt door een man die genetisch niet goed in elkaar zat. Je bent niet vergeten. 

Lieve ouders, familie en vrienden van Anne.

Wat zijn er ook na (slechts) twee jaren weinig woorden te vinden om u te kunnen troosten. Wat zal het gemis pijn doen en rauw zijn. Wie kan dat ooit wegnemen.

Weet echt dat u nog altijd in gedachten en hart bent. Ik zal u en Anne nooit vergeten, de indruk is te groot.
Wens u veel warmte en liefde toe, nu en in de toekomst.

Lieve groet, Marianne. 

Lieve Anne,

Al twee jaar. Ik vind het heel treurig en nu ik er weer aan denk, voel ik me vreemd. Omdat ik het kan navertellen? Omdat ik, net zo jong als jij, er nog ben? Ik heb geen flauw idee. Ik wou dat ik je vader kon troosten. Elke keer dat ik hem op tv zag, vond ik het zo verdrietig. Hij lijkt nog altijd op zoek naar jou. Er is geen arm die hem helpt. Ik hoop zo dat hij vindt wat hij zoekt. Liefs 

Lieve Anne, ik zal je nooit vergeten en je blijven herdenken. Ik hoop dat mijn gezaaide esdoornzaadjes prachtige Anne - bomen worden. Rust zacht, lieve meid. 

rust in vrede meisje denken nog steeds aan je we vergeten je niet 

Dat spijt ons - en mij. Hoe kun je hier vrede vinden? 

Anne en co, jullie verdriet trad laatst weer regelmatig op de voorgrond. Als verre buitenstaander blijf ik het bijzonder meelijwekkend vinden, niet omdat nabestaanden van anderen minder zielig zijn, maar omdat Anne's einde er zo uit springt. Ik hoor en lees wel eens dat mensen dingen voor zich zien. Als ik aan jullie Anne denk, zie ik haar aan het eind van de middag wegfietsen uit Utrecht. Ze kijkt niet om, want ze komt natuurlijk terug. Er zijn veel mensen in wier schoenen ik niet zou willen staan, maar jullie zijn dikwijls de eersten die in me opkomen. Er zijn veel mensen in het land die zich Anne's lot aantrekken en medelijden hebben. Ik hoor daar misschien ook wel bij. Wat voelen wij? Geen verdriet zoals jullie. Nee, we voelen spijt - spijt dat dit Anne en jullie is overkomen. En daar heb ik zo veel woorden voor nodig. Echt, woorden leiden nergens toe. Niemands woorden leiden naar Anne. Het spijt ons. 

Lieve Anne,
Weet dat in al je donkere momenten
God je zal beschermen.
Rust zacht. 

Het was vorige week precies een jaar geleden dat Anne Faber vermist werd...en het trieste nieuws later dat ze er niet meer was. Ik heb vanaf het begin tot en met de berechting van de dader intens meegeleefd met de familie net zoals zovelen. Op de dag van haar vermissing was het zeer slecht weer. Er was een code afgegeven. Ikzelf was op dat moment werkzaam op een project elders in het land. De wolken trokken zich samen, en later volgde een hevige onweer en bliksem. Ik en mijn collega sloegen het schouwspel in de lucht gaade...nietsvermoedend dat dit het ogenblik was dat Anne Faber op haar fiets haar noodlot tegemoet reed. Natuurlijk zijn er een aantal landgenoten geweest die opmerkingen maakten waarom Anne juist op dat moment besloot een fietsttochtje maakte. Echter...ik denk aan mijn eigen jeugd waarin ik vaak mijn fiets pakte om zomaar een tochtje door de polders te maken...gewoon om even met mezelf te zijn. De vrijheid om de keuze te maken om alles op een rijtje te zetten en even alleen te zijn. Ik kan me precies plaatsen in de gedachten die Anne moet hebben gehad toen ze besloot een fietstochtje te maken. Echter...deze wereld is niet iets wat het behoort te zijn. Op het verkeerde moment en de verkeerde plek een persoon tegenkomen die je kwaad wil doen, en je het leven ontneemt en je familie en geliefden ontredderd achterlaat. Het leven van Anne is welliswaar op een trieste manier geëindigd...maar in de harten van velen leeft zij nog steeds voort. En ik weet zeker dat ze nu op een plek is waar in vrede voort kan leven zonder de angst te hebben dat haar iets slechts word aangedaan. De dader mag voor de rest van zijn leven nadenken over wat hij haar heeft aangedaan. Rust zacht Anne, en heel veel sterkte aan haar familie en geliefden die haar zeker zullen missen. 

Beste familie en vrienden van Anne, ik wil jullie heel veel sterkte toewensen. Ik leef met julie mee en denk elke dag aan Anne. Haar dood heeft mij diep geraakt.
Anne rust zacht.
Veel liefs Kader el Ahmadi 

als je bijna dezelfde leeftijd hebt als Anne raakt het je altijd sneller. Van jouw vermissing tot zoekactie heb ik de hele tijd meegeleefd. dat je nog in leven zou zijn mocht niet meer baten... RUST ZACHT Engel! 

Veel sterkte met dit intreurige verdriet.
Op deze dag en alle volgende. Hoewel het leven doorgaat zal het nooit meer hetzelfde zijn.