Sietske Altink

Gecondoleerd.

Super gedreven !! 

Geestig en gedreven
Met respect denk ik aan haar als medestudent in Rotterdam 

Sietske was mijn buurmeisje in Vlaardingen. Wij waren ook vriendinnetjes, waarmee ik mee schilderde met waterverf, barbiekleertjes maakte en ze kon heel goed breien zag ik. We waren toen een jaar of 10. We hebben een fijne jeugd gehad. Haar broertje Koos daar ging ik weer mee buitenspelen. Was een leuk joch. Op een leuke manier ondeugend. Sietske was rustiger, maar wel gezellig. Zij hadden als eerste een TV, dus dat was kijken naar dappere dodo en tante Hannie die zwaaide van : dag lieve kindertjes. Dag lieve Sietske 

Beste medewerker van Sekswerkerfgoed,
Bij deze mijn condoleances vanwege het overlijden van Sietske Altink. Sinds het begin van mijn carrière heb ik met haar gewerkt. Eerst voor een fotoserie over prostitutie in de Rosse Buurt van Amsterdam begin jaren negentig. Daarna nog vele malen voor mijn werk voor buitenlandse media, als het over prostitutie ging. vooral voorafgaande en na de opheffing van het bordeelverbod. De laatste keer dat ik haar ontmoette was voor opnamen voor een lange achtergrondreportage over prostitutie voor de Schotse BBC in Nederland in november 2017. Sietske was een erg bijzonder mens. Ik zal haar missen en ik zal - met Sietske in gedachten - blijven proberen om meer aandacht te creëren voor de slechte positie van de sekswerker in de samenleving. Hoe lastig dat spijtig genoeg ook is. 

Ik zal me Sietske op tienduizend manieren herinneren. Als oud-collega en mede-pionier bijvoorbeeld bij de Stichting Tegen Vrouwenhandel (nu CoMensha) eind 80-tiger en 90-tiger jaren. De vele reizen van Siets naar ergens in het zuiden van Nederland waar we een veilige opvang voor ?onze vrouwen? hadden gevonden bij de zusters, die nergens van opkeken en liefdevol altaartjes in de hoek van de kamer maakten voor onze Thaise clienten. En de anecdotes die daarbij hoorden. Zoals die keer dat een van de vrouwen haar lingerie te drogen had gehangen in het raam en die per ongeluk in de boom van het aangrenzende schoolplein was gewaaid, waar de hoofdmeester ze uit de boom plukte en vervolgens met de behaatjes en stringetjes in de hand bij de zusters aanbelde ?of zij hier iets van wisten?. Waarop onze oerdegelijke bejaarde zuster M de hoofdmeester met geheven hoofd recht in de ogen keek, zei ?ja, die zijn van mij? en vervolgens pardoes de deur voor ?s mans verbijsterde gezicht sloot. Wij waren trouwens superblij met de zusters, want het was ongelooflijk moeilijk in die beginjaren om opvang te vinden. Niemand wou onze vrouwen hebben, ook de officiele opvanghuizen niet. Te eng, prostitutie, criminaliteit. Er was altijd wel een reden waarom ze niet terecht konden. Ik herinner me ook een aantal grote vrouwenhandelzaken uit die tijd, zoals die van de bende van de Miljardair in Rotterdam bijvoorbeeld. Siets heeft daar later nog over geschreven in Dossier Vrouwenhandel, net als over de strijd die die de vrouwen en wij moesten voeren om zaken serieus genomen te krijgen en soms al om alleen maar een afspraak te krijgen om aangifte te kunnen doen. Ik heb altijd diepe bewondering gehad voor haar oog voor details en haar ijzersterke geheugen. Siets sprak ook Spaans, dat was enorm behulpzaam, veel van onze cliënten kwamen immers uit Zuid Amerika. Dat boek ging trouwens niet alleen over handel voor sekswerk, maar ook over de handel in huishoudelijke hulpen en huwelijkshandel. En ook toen al stelde Sietske de schade aan de kaak die het overdrijven van het aantal slachtoffers en alle ronkende verhalen over ?duizenden slachtoffers van mensenhandel? aanrichten.
Ik herinner me Siets ook als medewerkster van de Rode Draad en mede-activiste voor de rechten van sekswerkers. In die zin is ze het vleesgeworden symbool van hoe opkomen tegen geweld en voor rechten bij elkaar horen in plaats van de absurde tegenstelling die er tegenwoordig vaak van wordt gemaakt. Dat als je voor rechten van sekswerkers strijdt je geen oog zou hebben voor de slachtoffers. Niemand vond in die tijd dat dat met elkaar in tegenspraak was. Integendeel, logischer krijg je ze bijna niet. Juist omdat je het geweld, het misbruik en de uitbuiting ziet strijd je voor rechten. Het was in die jaren dan ook niet meer dan vanzelfsprekend dat de Stichting tegen Vrouwenhandel en de Rode Draad met elkaar samenwerkten voor de erkenning van sekswerk als werk met de rechten die bij werk horen, voor de opheffing van het bordeelverbod en de mogelijkheid voor migranten sekswerkers om hier legaal te kunnen werken. Zo had De Rode Draad ook een actieve praat- en actiegroep van ex-slachtoffers van vrouwenhandel. Op Sietskes crematie kwamen we elkaar weer tegen.
Siets liet zich er met haar eigen gevoel voor humor ook graag op voorstaan dat ze ramp-ofiel was: was er ergens een ramp in de buurt dan kon je er zeker van zijn dat Siets erbij betrokken was. Ik geloofde dat nooit, totdat wij ooit eens samen in een vliegtuig zaten op weg naar een vrouwenhandelcongres in Polen en er een vogel in een van de vliegtuigmotoren vloog. Vliegtuig omgedraaid, terug naar Schiphol, landing met toeters en bellen, brandweer- en ambulancewagens met zwaaiende lichten op de landingsbaan, en wij daarna met enige uren vertraging met een ander toestel alsnog naar Warschau. Ik zweer het, dit is echt de enige keer in mijn leven dat ik heb meegemaakt dat er een vogel in de motor van het vliegtuig vloog. En ik heb best veel gevlogen.
Maar boven alles herinner ik me Siets als oude en dierbare vriendin, met haar onderzoekende, scherpe en kritische geest en speciale gevoel voor humor. Een vriendin, met wie ik me over dezelfde dingen druk kon maken, met wie ik me kon verbazen, boos worden en lachen, en met wie ik graag een een glas (of wat) wijn dronk. Zij wit, ik rood. Dat zullen we nooit meer kunnen doen. Ik zal je missen, Siets. 

Lieve Siets,
Jij was een bijzondere vrouw.
Bedankt voor alles: je geduld, wijze raad, gezellige uitstapjes, je lach... RIP 

Lieve Sietske, het is ongelofelijk wat je voor sekswerkers hebt betekend in je leven. Ik zal je herinneren als een ontzettend lief en betrokken mens. Op jouw erfenis zullen we voortbouwen. Bedankt voor alles dat je voor ons hebt achtergelaten. 

Lieve Sietske,

Dat was schrikken toen ik hoorde dat je was overleden. Ik moest direct denken aan de gezellige middag in 2019 toen ik je opzocht. Aan gespreksstof geen gebrek. Als het ons lag hadden we het congres over de geschiedenis van prostitutie, met uiteraard Judith Walkowitz als keynote georganiseerd. Je kritische blik op bestaand onderzoek naar prostitutie enerzijds en anderzijds je enorme gedrevenheid en de vele boeiende verhalen maakte het tot een middag waar ik graag aan terugdenk. Het heeft ook ertoe geleid dat ik weer aan promoveren begon te denken. Ik zal het sparren met je missen en ben blij dat je zoveel van je kennis achterlaat.

Veel liefs,
Wilma 

Sietske was een kleine maar ijzersterke vrouw met een prachtige humor. Haar lach en vrolijkheid blijft me altijd bij. Onbegrijpelijk dat ze zo vroeg moest gaan. Ik zal haar missen. 

Ik heb in de periode 2000-2008 veel met Sietske gesproken over de manier waarop prostitutie in Nederland zou kunnen functioneren. Daar hebben we uitvoerige discussies over gevoerd, met volledig respect en waardering voor elkaars rol.

De arbeidsverhouding was een belangrijk issue. Er hing veel aan vast. Daar gingen de gesprekken vaak over, zoals die ook met alle betrokkenen in de branche besproken werden.

Een warm pleitbezorger van normalisering van prostitutie in Nederland is niet meer.

Dank voor je inzet Sietske, sterkte voor allen die zich met jou en je vakgebied betrokken voelen. 

Beste familie, vriendinnen, vrienden van Sietske Altink. Van harte gecondoleerd met het verlies van een zo bijzondere vrouw.
Het is vandaag een beperkte plechtigheid. Om Sietske op een grootsere manier te gedenken zullen we in de zomer of de herfst een bijzondere bijeenkomst houden. Dan gaan we Sietske vieren, nu rouwen we.
Allereerst wil ik neef Sietse en nicht Janneke bedanken voor de goede samenwerking bij de organisatie van deze crematie. We kenden elkaar niet en toch schonken we elkaar vertrouwen om op deze dag waardig afscheid te nemen van Sietske. Dat betekent heel veel voor ons.
Petra, zal nu wel een raar gezicht gaan trekken. Maar het kan niet genoeg benadrukt worden hoe belangrijk ze de laatste weken is geweest, ongelofelijk veel meer dan iemand die Sietske hielp haar huis aan kant te houden. De laatste weken en helemaal als contactpersoon in het ziekenhuis heeft ze zelf ook een zware tijd gehad. En daarna buffelde ze door, om met de familie deze uitvaart te organiseren. Heel fijn, heel erg bedankt, Petra.
Ik ken Sietske sinds het begin van de jaren 80. Van 2000 tot 2010 zaten onze bureaus bij De Rode Draad aan elkaar gekoppeld. Zien kon ik haar meestal niet, ze zat verscholen achter haar beeldscherm en een rookgordijn. Ze kon goed sjekkies vouwen, aan het eind van de dag lagen er genoeg kruimels rond haar toetsenbord voor nog een laatste peuk. Toen roken op de werkvloer verboden werd meenden zij en haar collega Marianne dat voor de Draad een uitzondering gold. Toen ik mijn poot stijf hield gingen ze buiten voor de deur roken, met als gevolg dat ik ze nog nauwelijks zag. Daarna overwoog ik een afzuigkap te monteren. Zij kwamen echter met een beter compromis. In de ochtend bleef het rookvrij en om half twee werd van mij verwacht dat ik mij in ?home office? ging begeven. Dit werd afgedwongen door een luid aftellen vanaf 10, 9, 8 enzovoort. Rennen dus.
Ik kan de stroom anecdotes voortzetten, die ongetwijfeld zullen worden aangevuld en zeker moeten worden vastgelegd. Om te vertederen en te lachen, over haar enorme geheugen, over haar onhandigheid, over haar humor, over haar woordenschat, over haar reizen, over haar onvermoeibaarheid, over haar relaties, over haar onverschrokkenheid om een minister op een receptie te tackelen en zeker over haar liefde voor dieren... Al die anecdotes zijn leuk, maar Sietske was meer, om het samen te vatten: om haar mening kon je niet heen. Nou nog een voorval dan: op een bijeenkomst met politie, ggd en hulpverlening was het thema criminaliteit in de prostitutie, dat was toch vreselijk gevaarlijk. Siets werd gevraagd hoe ze tijdens het veldwerk van De Rode Draad bij clubs binnenkwam. Door de voordeur antwoordde ze nuchter. Wat een schouwspel: een kleine vrouw van middelbare leeftijd die de verbouwereerde gorillas aan de ingang opzijschoof.
Als iemand waarmee je zo lang en intens een deel van je leven hebt gedeeld, dood gaat, verliezen ook jouw herinneringen aan kleur en intensiteit. Want ze blijven in jouw hoofd zitten, je kunt geliefde momenten niet weer letterlijk tot leven brengen. Je kunt ze wel vertellen aan anderen, maar die snappen het toch niet helemaal. Hoe Sietske en ik iedere keer weer in de lach schoten bij het ophalen van die scene waarin ik een ordner uit mijn kast haal, met Lopende Zaken erop, die slechts één vergeeld velletje bevatte met een handgeschreven idee voor een actie die er nooit van gekomen was. We voelden direct perfect aan hoe het ons werk bij de Draad typeerde: chaotisch, improviserend, ideeen opborrelen die eigenlijk altijd de volgende dag moesten wijken voor onze reactie op de actualiteit. Onvermoeibaar timmerde Sietske aan de weg en op haar toetsenbord, met een enorme productie. Daarom gingen bellers er vaak vanuit dat De Rode Draad een grote organisatie was en ze wilden met de persafdeling verbonden worden, of dat we iemand konden sturen naar een beleidsbespreking in een gemeente of ze dachten dat de afdeling voorlichting scholieren wel even een interview konden toestaan. Hoe dan ook, Sietske heeft onuitwisbaar een stempel gedrukt op het denken over sekswerk en ze was altijd bereid te vertellen hoe het beter moest.
Iedereen zal beamen dat aan een maatschappelijk verschijnsel vele kanten zitten, die allemaal in ogenschouw moeten worden genomen om te begrijpen hoe het in elkaar zit en waar rekening mee moet worden gehouden. Voor Siets was er maar één kant die telde: de kant van de rechten voor sekswerkers, de rest moest zich maar gaan aanpassen. En daar heeft ze toch heel veel mee bereikt. Nadat De Rode Draad ophield te bestaan heeft ze met nonnenwerk en engelengeduld een kolossaal archief opgebouw op haar website Sekswerkerfgoed. Daar is heel veel te vinden, helaas over een tijdje ook een hoofdstuk over Sietske. Nooit meer kunnen mompelen: ?hé Siets, hoe heette ook alweer die politieman in het noorden van het land?? of ?hoe heette ook alweer dat bordeel met dat ondergrondse zwembad?? Dat nooit meer kunnen vragen en nooit meer een opgewekt en accuraat antwoord krijgen, dat is heel hard. Dag Siets, je was geweldig.

Schiedam, 9 december 2020 

Sietske heeft jaren geleden een onvergetelijke indruk op me gemaakt met haar presentatie over de ontwikkeling van de prostitutie door de eeuwen heen. Langs die weg ook haar inzet leren kennen voor de erkenning van het vak. Bedankt, Sietske. 

Dag Siets. Na de schok en het ongeloof dat je er niet meer bent kan ik schrijven hoe erg het is allemaal. Jij was degene die me in 1999 als veldwerker bij de Rode Draad binnenhaalde, en we hebben jaren nachtelijk Rotterdam afgestruind op onze veldwerktochten. Beginnen in café Engels met een koffie, afronden op dezelfde plek midden in de nacht met een witte wijn en een koffie met vieux. Zo veel heb ik van je geleerd, zo veel feiten en mensen, alles belangrijk en interessant, dat ik iedere keer zo goed mogelijk luisterde en weinig zei in een poging om alles te onthouden. Wat ik van je heb geleerd:
- ALLES kritisch bekijken
- Mensen zijn allemaal hetzelfde
- Plezier maken is het ALLERbelangrijkste in het leven.
Dankjewel lieverd. 

Een overwacht verdrietig bericht dat Sietske er niet meer is. Ik herinner me gelijk haar enthousiasme, en -
kritische en humorvolle - daadkracht. Zoals toen we probeerden om aandacht te krijgen voor de financiële problemen van de Rode Draad of het organiseren van een sekswerkersfilmfestival - samen met Natalia - dat helaas mislukte. We zullen haar missen - veel sterkte voor familie en naasten. 

Mijn oprechte deelneming met het enorme verlies van Sietske. 

Namens SOR veel sterkte aan de nabestaanden. 

Lieve Sietske,
Het is heel verdrietig dat je er niet meer bent. Ik zal je missen aan tafel bij SekswerkExpertise, met je humor, scherpe opmerkingen en ongelooflijk grote kennis. Jouw sekswerkerfgoed blijft bestaan en daar zal ik nog geregeld kennis uit putten, zoals ik de afgelopen jaren al regelmatig deed.
Dankjewel voor je inspirerende leven, Jacomien 

Lieve Siets,
geen woorden voor dit grote verlies. Wat ben jij een mooi en krachtig mens, die zoveel voor sekswerkers heeft betekend. Je laat een waardevol en onvergetelijk erfgoed achter. Dankbaar dat ik je heb ontmoet. Diepe buiging en waardering voor jou. Rust zacht lieve Siets 

Ik heb Sietske leren kennen als een moedige vrouw. Samen hebben we ons nog ingezet voor de Rode Draad. Jammer dat je vroeg bent heengegaan, maar je hebt je leven wel erg nuttig en verfrissend gemaakt 

Lieve Sietske,
Dank voor je onverstoord en onvervaard stem geven aan sekswerk-emancipatie.
Je karakteristieke stemgeluid en lachje ritselen al sinds ik je leerde kennen, bijna 30 jaar geleden, door mijn herinneringen.
Goed af voor je dame. Je wordt gemist!